Co jest grane, Davis?
10.04 godz. 19.30
Inside Llewyn Davis
Od lat: 15, Czas trwania: 104 min.
Produkcja: USA/Francja [2013]
Reżyseria i Scenariusz Ethan Coen, Joel Coen
Obsada Oscar Isaac, Carey Mulligan, John Goodman, Garrett Hedlund, Justin Timberlake, Max Casella, F. Murray Abraham, Ethan Phillips
Opis filmu
Znani z genialnego poczucia humoru bracia Coen po trzech latach przerwy znów podbijają serca widzów. Ich najnowszy hit - „Co jest grane, Davis?”, otrzymał Grand Prix na 66. Festiwalu w Cannes, zbiera rewelacyjne recenzje krytyków na całym świecie i jest jednym z faworytów w wyścigu oscarowym.
Przenoszący się z jednej kanapy na drugą, z podrzędnego nowojorskiego baru do kolejnego, muzyk Davis (Oscar Isaac), próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie, a także wciąż uciekającego mu kota. Po drodze marzy o zrobieniu wielkiej kariery muzycznej. Gra co prawda z Justinem Timberlake’em, ale nie da się ukryć, że muzycy mijają się w doborze repertuaru. Davis na pewno nie jest mistrzem w podejmowaniu właściwych decyzji. Nieustająco zostawia i zabiera rzeczy od dziewczyny przyjaciela, z którą sam miał romans (Carey Mulligan). Ich dialogi skrzące od ciętych ripost zapewne przejdą do zbioru najlepszych tekstów Coenów. Pełna czarnego humoru komedia jest „wybornie napisana, wyśmienicie zagrana, olśniewająco sfilmowana” (The Guardian), a wielbiciele duetu reżyserskiego z przyjemnością odnajdą w nim nawiązania do poprzednich filmów.
Prasa o filmie
Nowy, fantastyczny film Joela i Ethana Coenów należy do tych wyjątkowych osiągnięć, które przebijają się przez kinematograficzny szum.
NY Times
To jeden z najlepszych filmów Coenów; tajemniczy, rozkoszny i nie można mu się oprzeć.
The Telegraph
Znakomita filmowa robota. Kolejny olśniewający i wyjątkowy film w coenowskim kanonie.
Hollywood Reporter
Świetny film dwóch mistrzów amerykańskiego kina.
Variety
Bracia Coen to dwaj najlepsi filmowcy na tej planecie.
Sunday Times
Widzowie właśnie usłyszeli głośny i wyraźny huk: to bracia Coen trafiają w dziesiątkę. Filmem, który niczym gorąca kawa, pozostawia w ustach ostry posmak, nie dający się z niczym innym porównać.
The Guardian
Arcydzieło wystylizowane niemal do perfekcji. W czasie seansu znakomita rozrywka, która z perspektywy czasu zmienia się w traktat filozoficzny.
Daily Telegraph
To ekscentryczny, wciągający film, który podszywa się pod kino drogi, z zabawnymi momentami i fabułą raczej refleksyjną niż dramatyczną.
Elle
Nowy film Coenów jest wybornie napisany, wyśmienicie zagrany, olśniewająco sfilmowany.
The Guardian
Zniewalający i wspaniali bohaterowie z czarnym poczuciem humoru.
Hollywood Reporter
Scenariusz
Scenariusz braci Coen przedstawia postać Llewyna w roku 1961, kiedy to bohater, znajdujący się na rozdrożu życia i kariery, tuła się po nowojorskiej scenie folkowej. Zabierając się do pracy nad scenariuszem, bracia za punkt wyjściowy wybrali scenkę, w której muzyk folkowy zostaje pobity w ciemnej uliczce Greenwich Village, na tyłach folkowego klubu. Zadali sobie wtedy pytanie: jak ten człowiek się tam znalazł – jakie zdarzenia doprowadziły go do tego miejsca?
Coenowie przyznają, że początkowo mieli jedynie bardzo ogólne pojęcie, o czym będzie opowiadać ta historia.
„Nigdy nie określamy z góry fabuły, ani biegu wydarzeń i tak też było w tym filmie”, wyjaśnia Ethan. „Zaczynamy pisać pierwszą scenę i patrzymy, dokąd nas zaprowadzi. W tym przypadku, wiedzieliśmy jednak, na jakim finale nam zależy”, mówi Joel.
Kiedy poznajemy Llewyna, próbuje on zaistnieć jako artysta solowy po śmierci swojego drugiego wokalisty, Mike'a Timlina. Co gorsza, nie ma dachu nad głową i ani grosza przy duszy, więc sypia na kanapach u znajomych w całym mieście, imając się każdej pracy.
Jak wielu piosenkarzy folkowych, Llewyn za wszelką cenę chce być autentyczny – nie sprzedać się. Z jednej strony pragnie, niemal desperacko, osiągnąć sukces, zarobić trochę pieniędzy, z drugiej zaś chce być wierny sobie. To prawdziwa ironia losu, że kiedy spotyka prowincjonalną wokalistkę z prawdziwego zdarzenia – którą Coenowie określają jako 'autentyk' – szydzi z niej, przez co zostaje pobity w ciemnej uliczce przez jej 'autentycznego' małomiasteczkowego męża.
Muzyka
Muzyka folkowa stanowi integralną część filmu Co jest grane, Davis? oraz kluczowy aspekt historii Llewyna.
„Kiedy pisaliśmy scenariusz, częścią procesu stały się pomysły dotyczące muzyki – nawet konkretnych piosenek, które chcieliśmy wykorzystać”, mówi Joel. „Na tym etapie dołączył T Bone”. Coenowie ściśle współpracowali z Burnettem. „Mówiliśmy mu, co nam chodzi po głowie, a on podsuwał swoje sugestie”, mówi Joel. Ethan dodaje: „Jedną z sugestii T Bone była piosenka '500 Miles', którą ostatecznie zaśpiewał Justin, nie Oscar. To bardzo piękny utwór. Widzieliśmy na YouTube klip w wykonaniu Brothers Four w klubie, gdzie cała publiczność zaczęła śpiewać razem z nimi. Dzisiaj coś takiego nie mogłoby mieć miejsca”.
Z kolei T Bone Burnett nie bardzo pamięta moment, w którym podsunął Coenom piosenkę '500 Miles'. „Szczerze mówiąc? Nie pamiętam”, wyznaje. „Mamy taką relację, że nie potrafię odróżnić, co kto zaproponował, jeśli nie liczyć faktu, że większość pomysłów na piosenki wyszła od Joela i Ethana. Ja tylko ułatwiam proces. Chociaż możliwe, że to ja zaproponowałem '500 Miles'. Uwielbiam ten utwór. To niezwykle piękna piosenka. Dylan też ją nagrał”, mówi.
Inne piosenki, które można usłyszeć w filmie, to: 'Dink's Song', która najbardziej kojarzona jest z Van Ronkiem. 'Hang Me, Oh Hang Me', 'Green Green Rocky Road', folkowe ballady 'Shoals of Herring', 'The Death of Queen Jane' i 'The Last Thing on My Mind', 'Please, Mr. Kennedy', 'The Old Triangle', 'Cocaine', 'Old MacDonald', 'Leaving the Cat' oraz 'Storms Are on the Ocean'.
KINO KONESERA najbliższe seanse
17.04 Witaj w klubie [reż. Jean- Marc Vallee]
24.04 Tylko kochankowie przeżyją [reż. Jim Jarmusch]
